Plac Leopolda Kuczerawego do 1945 roku był szczelnie zabudowanym miejskim kwartałem. Jednak przybywający do miasta po wojnie polscy osadnicy zastali w tym miejscu już tylko gruzowisko. Na podstawie fotografii, ksiąg adresowych i wspomnień byłych mieszkańców można dziś odtworzyć numerację i poznać lokatorów tego odcinka Große Mühlenstraße, czyli obecnej ul. Piłsudskiego. Na rogu z ulicą Pocztową (niem. Jägerstraße) znajdowała się dwupiętrowa kamienica należąca do Clary Weymann (nr 29 wg niemieckiej numeracji). W budynku znajdował się duży sklep kolonialny, który oferował także materiały budowlane. Na górnych piętrach kamienicy mieściły się pokoje gościnne. W następnym domu (nr 31/33) zamieszkiwały rodziny Radke i Ebel, znajdowała się tu także praktyka medyczna doktora Reinholda Löwe. W kolejnej kamienicy - z markizą! - funkcjonował sklep z mlekiem Fritza Schönrocka, a wcześniej sklep mięsny Gustava Haffera (nr 35). W ostatnim budynku mieścił się zakład rymarski i sklep z wyrobami skórzanymi Hintza (nr 37). Na obszarze pomiędzy ostatnią kamienicą, a Kanałem Sukienniczym (odnoga rzeki Drawy) znajdował się tzw. Trockenplatz, na którym suszono pranie uprane nieopodal, w nieco czystszej niż obecnie Drawie.
 |
| Ulica Piłsudskiego (niem. Große Mühlenstraße) z widokiem w kierunku dworca. |
 |
| Ulica Piłsudskiego (niem. Große Mühlenstraße) z widokiem w
kierunku dworca. Po lewej stronie fotografii kamienica
należąca do Clary Weymann (nr 29). Tuż za nią znajdowała się kamienica (nr 31) ze szczytem zwieńczonym wygiętym gzymsem przechodzącym w poziomą belkę. Z czasem budynek został przebudowany i uzyskał formę sąsiadującej od południa kamienicy (nr 33). |
 |
| Ulica Piłsudskiego, widok współczesny. |
Komentarze
Prześlij komentarz