Kalendarium

Paleolit schyłkowy (14 - 8 tys. p.n.e.)

Jaskinia Lascaux we Francji.
Przedstawienia paleolitycznych
łowców podczas polowania.

Najstarsze ślady obecności człowieka na Ziemi Drawskiej przypadają na interstadiał* Allerød (trwający od ok. 11 800 do 10 800 lat p.n.e.) i są związane z archeologiczną kulturą Lyngby, której prowadząca koczowniczy tryb życia ludność, trudniła się polowaniami na łosie i renifery. Narzędzia wykonane z krzemienia powiązane z kulturą Lyngby znaleziono w okolicach Mielenka oraz Gudowa.

*interstadiał to okres pomiędzy zlodowaceniami, cechujący się wzrostem temperatury związanym z cofaniem się lądolodu

Mezolit (7 - 4 tys. p.n.e)

Gudowo. Zbrojniki mezolityczne
kultury Svaerdborg.

Ostateczne cofnięcie się lądolodu skandynawskiego spowodowało zmiany klimatyczne, dzięki którym okolice Drawska ponownie stały się atrakcyjne dla osadnictwa. Wzdłuż brzegów rzeki Drawy oraz nad jeziorem Lubie odkryte zostały liczne ślady osadnictwa funkcjonujących tu grup ludzkich z okresu środkowej epoki kamienia - mezolitu. W Gudowie oraz w Wierzchowie zlokalizowano obozowiska ludności kultury Svaerdborg, datowane na 7 tys. p.n.e. Gospodarka mieszkających w okolicy Drawska grup wciąż opierała się na łowiectwie oraz rybołówstwie i zbieractwie.

Neolit (3200 - 1900 p.n.e)

Wraz z nastaniem neolitu (młodszej epoki kamienia), którego początek w tej części Pomorza datuje się na ok. 3200 r. p.n.e., następuje przełom gospodarczy, polegający na przejściu z gospodarki zbieracko-łowieckiej do rolniczo-hodowlanej. Przyswojone zostają takie umiejętności jak lepienie glinianych naczyń, tkactwo a także gładzenie i wiercenie otworów w kamieniu. Stabilizacji ulega osadnictwo, czego efektem staje się wzrost demograficzny, co z kolei przekłada się na wzrost ilości rejestrowanych obiektów osadniczych datowanych na młodszą epokę kamienia. Pierwsi rolnicy zamieszkujący okolicę Drawska reprezentują kulturę pucharów lejkowatych. Znaleziska tego ugrupowania znane są ze stanowisk archeologicznych w Konotopie, Kaliszu Pomorskim, Dębsku i Wierzchowie.

Z okolic Drawska znane są także stanowiska późniejszej kultury amfor kulistych, które zarejestrowano w Rydzewie, Bobrowie i Wierzchowie.

W późnym okresie neolitu tereny Pomorza, a w tym Pojezierza Drawskiego zasiedlają grupy ludności wschodzące w skład kultury ceramiki sznurowej. Powiązane z tym ugrupowaniem znaleziska odkryto w Drawsku Pomorskim, Budowie, Bornym, Suliszewie, Mielenku Drawskim, Rydzewie oraz w Łabędziu.

Oprócz wymienionych wyżej stanowisk o określonej przynależności kulturowej, z terenu powiatu drawskiego znanych jest wiele luźnych znalezisk, które można tylko ogólnie odnieść do okresu młodszej epoki kamienia. Mowa tu zwłaszcza o siekierkach kamiennych i krzemiennych, których forma nie ulegała z biegiem czasu wyraźnym przeobrażeniom. Znaleziska tego typu odkryto w Chlebowie, Cieszynie, Gudowie, Karwicach, Kosobudach, Lubieszewie, Nętnie, Pomierzynie, Rydzewie, Świerczynie, Wielbokach, Żółtym, Osieku Drawskim i Dołgiem.

Epoka brązu (1900 - 700 p.n.e.)

Rekonstrukcja tzw. "łużyckiego wózka
kultowego" znalezionego w Brzeźniaku.

Zwiastujące nową epokę pierwsze wyroby brązowe zaczynają docierać na Pomorze pod koniec 3 tys. p.n.e. Importowany z południa surowiec, przetwarzany w unietyckich ośrodkach metalurgicznych, datowanych na wczesną epokę brązu, dociera w także w okolice Drawska. Dowodzi tego znalezisko małego, trójkątnego sztyletu z brązu z dwoma otworami na nity, znalezionego na obszarze Drawska w okolicy przedwojennego majątku Golzengut (okolice ul. Starogrodzkiej/Warmińskiej/Śląskiej), który w literaturze figuruje jako Koleśno oraz brązowa siekierka o niskich brzegach z Żołędowa. W starszej i środkowej epoce brązu na terenie Pomorza Zachodniego rozwija się lokalne ugrupowanie kultury mogiłowej zwane grupą zachodniopomorską.

Na przełomie środkowej i młodszej epoki brązu okolice Drawska zajmuje ludność kultury łużyckiej (grupa zachodniopomorska). Podstawę gospodarki stanowiło rolnictwo oraz hodowla zwierząt, dzięki bliskości jezior i rzek popularnością cieszyło się rybołówstwo. Znaczny postęp osiągnięto w zakresie produkcji glinianych naczyń oraz w obróbce metalu. Grupa zachodniopomorska utrzymywała szerokie kontakty handlowe i kulturowe z terytoriami południowymi, jak również z kręgiem kultur nordyjskich. Ślady osadnicze kultury łużyckiej zarejestrowano w obrębie Drawska oraz w Dalewie, Kaliszu Pomorskim, Lubieszewie, Łabędziu, Nętnie, Olesznie, Ostrowicach, Rydzewie, Wolicznie, Wierzchowie, Żabinie i Nowym Łowiczu. Odkryto też powiązane z tym ugrupowaniem płaskie cmentarzyska: Budowo, Jaworze, Mielenko Drawskie, Nowy Łowicz, Ostrowice, Zarańsko oraz Prostynia. Pochówki kurhanowe znane są natomiast z Chlebowa, Dalewa, Grzybna, Woliczna, Zarańska i Żabina. Z okresu funkcjonowania na Pojezierzu Drawskim kultury łużyckiej, czyli młodszej i późnej epoki brązu, znane są pierwsze gromadne depozyty przedmiotów, określane, jako skarby. Odkryto je w Wąsoszu, Nowym Łowiczu, Kaliszu Pomorskim, Linownie i Chlebowie.

Wczesna epoka żelaza (700 - 450 p.n.e.)

Ludność zamieszkująca w tym czasie Ziemię Drawską zapoznaje się z technologią wytwarzania przedmiotów z żelaza. Osadnictwo kontynuują tu ugrupowania kojarzone z kulturą łużycką. Ich cmentarzyska z tego okresu odkryto w miejscowości Dołgie i w Złocieńcu. Oprócz osad otwartych, zaczęto zakładać fortyfikowane osady obronne. Ślady osadnictwa łużyckiego na wykorzystywanych później i rozbudowanych grodziskach wczesnośredniowiecznych zostały uchwycone w Lubieszewie, Nętnie i Olesznie. Nie ma jednaj pewności, czy grody te zostały zbudowane przez ludność kultury łużyckiej, czy też łużyckie zabytki znalazły się tam wtórnie.

Na wczesną epokę żelaza datowane jest archeologiczne stanowisko na jeziorze Gągnowskim w pobliżu Nętna. Oprócz skupisk pali, z których najstarszy został ścięty jesienią lub zimą 673 roku p.n.e., w akwenie znaleziono również brązowe i żelazne ozdoby, narzędzia oraz broń, w tym najbardziej spektakularny był żelazny miecz z brązowym jelcem (link do artykułu o archeologicznych znaleziskach z Nętna znajduje się TUTAJ).

Urna grobowa kultury pomorskiej
z Chlebowa (niem. Klebow).

W trakcie V wieku p.n.e. kultura łużycka na terenie Pomorza zanika. W jej miejscu pojawia się nowe ugrupowanie – kultura pomorska, której ludność zamieszkuje także Pojezierze Drawskie. Charakterystyczną cechą tego ugrupowania jest ciałopalny obrządek pogrzebowy oraz specyficzna ceramika grobowa – tzw. urny twarzowe, która ze spalonymi szczątkami zmarłego deponowana była pod ziemią w skrzyniach zbudowanych z kamiennych płyt. Tego typu groby skrzyniowe znane są z Chlebowa, Gronowa i Mielenka Drawskiego. Równolegle stosowano także obrządek, w którym nie stosowano skrzyń kamiennych, stanowiący reminiscencję zwyczajów łużyckich. Tego typu pochówki odkryto w Białym Zdroju i Siecinie. Jedyna znana w okolicy osada kultury pomorskiej została zlokalizowana w Żabinku.

Epoka żelaza – okres przedrzymski (450 do przełomu er)

W III wieku p.n.e. ludność kultury pomorskiej opuszcza obszary Pomorza Środkowego i Zachodniego. Po niedługim okresie pustki osadniczej ok. połowy II w. p.n.e., z zachodu na te tereny napływa ludność kultury jastorfskiej, a ze wschodu kultury oksywskiej, której ślady zarejestrowano na stanowiskach w Drawsku, Olesznie, Świerczynie i Rydzewie. Z przełomu er znane jest birytualne cmentarzysko odkryte w Drawsku Pomorskim w okolicach ul. Krótkiej.

Epoka żelaza – okres wpływów rzymskich (od przełomu er do 375 roku n.e.)

W okresie wpływów rzymskich na teren Pomorza ze Skandynawii przybywają Goci, reprezentujący kulturę wielbarską. Z ugrupowaniem tym związane są zwłaszcza bogato wyposażone, nakryte nasypami pochówki, znane m.in. z Nowego Łowicza, Gronowa i Rydzewa. Wyrazem intensywnych kontaktów handlowych z Cesarstwem Rzymskim są liczne znaleziska monet, ozdób oraz brązowych, srebrnych i szklanych naczyń, a także ceramiki typu „terra sigillata”.

Zanik kultury wielbarskiej na Pomorzu Środkowym następuje od III w. n.e. Tereny te zajmuje ludność tzw. grupy dębczyńskiej, w której skład wchodzą germańscy osadnicy z obszaru dzisiejszych Niemiec północnych, pewną część stanowią również Goci, którzy nie zdecydowali się na opuszczenie Pomorza wraz z większością swojego ludu. Grupa dębczyńska nieprzerwanie utrzymuje kontakty handlowe z prowincjami rzymskimi.

Okres wędrówek ludów (375 – 570 n.e.)

Z końcem IV wieku n.e. następuje w Europie okres niepokojów związanych z uderzeniem Hunów na państwo germańskich Ostrogotów. Zauważalna jest w tym czasie ogólna recesja w zakresie rozwoju sił wytwórczych. Archeologicznie uwidacznia się to w postaci bardzo nielicznych znalezisk z tego czasu. Okres ten na Pomorzu, podobnie jak i na pozostałych ziemiach polskich, charakteryzuje się bardzo małym zaludnieniem. 

Wyludnienie ziem nad rzeką Drawą, która nosiła pewnie jeszcze wtedy jakąś starą, germańską nazwę, nie trwało jednak długo, bowiem pod koniec VI wieku n.e. na nasze tereny zaczynają przybywać ze wschodu pierwsze grupy Słowian, a wraz z nimi zupełnie nowa epoka…

Wczesne średniowiecze (570 – 1250 n.e.)

VI - VII w. 
- na tereny dorzecza Wisły i Odry (oraz Drawy) wywędrowała ludność słowiańska, porzucając swoją praojczyznę w dorzeczu środkowego Dniestru (pogranicze obecnej Białorusi i Ukrainy).

VII - VIII w.
- nad górną Drawą ukształtowało się skupisko osadnicze, które odpowiadało jakiegoś rodzaju organizacji plemiennej.

VIII - IX w. 
- cały obszar moreny czołowej w rejonie Drawska Pomorskiego pokryty zostaje obronnymi grodami.

948-949 r.
- w tych latach zostały ścięte drzewa do budowy przeprawy mostowej w Nętnie, która łączyła brzeg z wyspą (I faza budowy).

962-965 r.
- II faza budowy przeprawy mostowej w Netnie, w tych latach ścięto kolejne drzewa do budowy mostów.

966 r.
- Mieszko I przyjmuje chrzest; Pomorze (a także okolice dzisiejszego Drawska) pozostaje jednak krainą wolną, zamieszkaną przez autonomiczne i pogańskie plemię Pomorzan. 

967 r. 
- Mieszko I podbija Pomorzan, na których czele stał Wichmann; całe Pomorze Zachodnie zostaje przyłączone do Polski.

1000 r.
- z potrzeby zwalczania przejawów pogańskich zwyczajów wśród Pomorzan oraz jako podpora w kształtowaniu się feudalnego porządku społecznego, w Kołobrzegu zostaje założone biskupstwo.

1002 r.
- rozpoczyna się wojna polsko-niemiecka, działalność misyjna Bolesława Chrobrego zostaje początkowo utrudniona, a następnie całkowicie sparaliżowana.

1007 r.
- Pomorzanie korzystając z osłabienia polskiego władcy wypowiadają mu posłuszeństwo. Obszar Pomorza i tereny wokół Drawska znów stają się pogańskie, a do ok. połowy XI w. organizacja polityczna pozostaje bardzo luźna. Militarne sojusze plemienne zawierane były doraźnie, w obliczu bezpośredniego zagrożenia ze strony Polaków lub Niemców, bądź z potrzeby łupów. 

druga połowa XI w. 
- na Pomorzu ukształtowała się władza książęca, siedzibą jednego z lokalnych książąt, którego niestety nie znamy z imienia, był zapewne gród w Wiewiecku. 

1106 r.
- pierwsza próba centralizacji władzy na Pomorzu; rządy obejmuje Warcisław I, syn Świętobora, pierwszy poświadczony w źródłach, historyczny władca pomorski z dynastii Gryfitów, nie dane jest mu jednak cieszyć się władzą długo, ponieważ już w...

1113 r.
- Pomorze - najpierw leżące nad Notecią graniczne grody, a w latach następnych reszta krainy - zostaje podbite przez księcia Polski, Bolesława III Krzywoustego.

1121/1122 r.
- korzystając z silnych mrozów, które skuły lodem trudne do przebycia bagna Międzyodrza, wojska Bolesława Krzywoustego przekraczają je i podbijają silnie ufortyfikowany gród w Szczecinie.

1122 r.
- Pomorze Zachodnie staje się lennem Polski, a pomorski władca Warcisław I uznaje zwierzchność Bolesława Krzywoustego, który przystępuje do intensywnej i przymusowej akcji chrystianizacyjnej pomorskiej ludności. W akcję tę angażuje niemieckiego duchownego Ottona z Bambergu. 

XII w. 
- przez znaczną część stulecia Pomorze i ziemia Drawska pozostaje pod zwierzchnictwem Polski, w tym czasie zaczęły powstawać szlaki handlowe łączące nadmorskie porty z miastami w głębi lądu.

koniec XII w.
- wpływy polskie, spowodowane rozbiciem dzielnicowym, zaczynają na Pomorzu słabnąć. 

XIII w.
- z początkiem nowego stulecia Pomorze znalazło się w strefie wpływów i ekspansji Marchii Brandenburskiej. Intensyfikuje się niemieckie osadnictwo, a oprócz istniejących słowiańskich osad powstają zupełnie nowe wsie, które z biegiem czasu przeradzają się w miasta na prawie niemieckim. 

Późne Średniowiecze (1250 - 1538 r.)

XIII wiek

1254 r. (22 marca)
- (pierwszy zachowany dokument, odnoszący się do rejonu Drawska, który mówi o tym, że...) Warcisław III (ur. ok. 1211 r. - zm. 17 maja 1264 r., książę dymiński z dynastii Gryfitów) pragnął osadzić premonstratensów z klasztoru Białobuk (niem. Belbuck) na obszarze 600 łanów, aby zagospodarować terytorium zwane desertum Sarcthicze circa Drawam. Premonstratensom nie udało się założyć klasztoru, terytorium to było krótko w ich posiadaniu i nie zdążyli oni zbudować swojej stałej siedziby.

1257 r.
- ziemie wokół Drawska (4000 łanów) otrzymał rycerz Gunzelin III ze Szwerina (Schwerin).

1284 r.
- książę Bogusław IV oddaje Ziemię Drawską w zastaw margrabiom brandenburskim - Ottonowi IV i Konradowi I. Obszar ten zwany jest w dokumentach jako "terra Welsenborch".

1295 r. 
-  "Terra Welsenborch" na krótko trafia pod panowanie władców pomorskich, przy okazji kolejnych podziałów między książętami pomorskimi a margrabiami brandenburskimi przypada Bogusławowi IV. Po zamordowaniu Przemysła II (8 lutego 1296 r.) wpływy pomorskie na tym terenie zaczęły zanikać.

1297 r.
- całe pogranicze pomorsko-wielkopolskie wróciło w posiadanie Brandenburczyków.

1297 r. (8 marca) 
- lokacja. Margrabiowie brandenburscy Otton IV i Konrad I wystawili dokument lokacyjny na rzecz Arnolda de Goltz i jego braci - Konrada i Jana, którzy mieli założyć miasto Dravenborch. Jako sołtysi dziedziczni otrzymali 10 łanów, dochód 1/3 z czynszów łanowych i sądowych oraz młyn na Drawie. Bracia pochodzili z Marchii Wkrzańskiej, gdzie znajduje się wieś Goltzow k. Eberswalde.

XIV wiek

1310 - 1315 r.
- na środku placu rynkowego nowo lokowanego miasta zbudowany zostaje kamienny ratusz.

1312 r. (16 września)

- margrabia brandenburski Waldemar w porozumieniu z biskupem kamieńskim, z którego wynika, że Drawsko będzie wolne od opłat biskupich przez 12 lat, a po tym czasie płacić będzie jednego szylinga brandenburskiego od każdego zabudowanego łanu.

 

1320 r. (3 lutego) 
- Warcisław IV wołogoski w intencji swojego zmarłego w 1319 r. szwagra margrabiego Waldemara, ojca Bogusława IV i matki Małgorzaty, nadaje augustiankom pyrzyckim patronat nad kościołem parafialnym w Drawsku z jeziorem Lubie i wsiami wokół jeziora: Lubieszewo, Gudowo, Sprunge, Mielenko, Konotop, Świniary, Karwice, Oleszno, Damme, rezygnując z należytych władcy podatków i służb. 

1326 r.
- miasto i przynależne do niego młyny oraz okoliczne wioski zostają zniszczone przez wojska polsko-litewskie. 

między 1333 a ok. 1375 r.
- w tym okresie powstał w Drawsku klasztoru franciszkanów, dokładna data roczna nie jest znana.

1336 r.

- margrabia Ludwik V Bawarski zwalnia miasto na 4 lata z orbedy, tj. podatku od nieruchomości, motywując swoją decyzję zniszczeniami wojennymi spowodowanymi najprawdopodobniej wyprawą Władysława Łokietka na Nową Marchię 10 lat wcześniej. Dwa lata później Drawsko zostaje uwolnione od reszty świadczeń, tym razem na okres sześciu lat. 

lata 40. i 50. XIV wieku 

- powstają umocnienia miejskie (ich budowa była połączona z poszerzeniem obszaru miasta o lewobrzeżny Kietz).

1340 r. 
- miasto kupuje 23 włoki osady Schweinhausen, a powierzchnia polna miasta osiąga 3636 ha; utworzony zostaje sąd.

1341 r. (29 stycznia)
- patronat nad parafią miejską otrzymały cysterki z Recza, co zatwierdził biskup Fryderyk w 1342 r. (PUB XI, nr 5903; CDB A XVIII, s. 15)

1349 r.
- odbudowano młyn na Drawie, zniszczony podczas najazdu wojsk polsko-litewskich w 1326 r.

1350 r.
- na dżumę umiera ok. 1/3 mieszkańców miasta,

- margrabia Ludwik zwalnia miasto ze wszystkich powinności na okres pięciu lat, zaś zaoszczędzone pieniądze poleca spożytkować na odbudowę oraz zwiększenie militarnego potencjału drawskich fortyfikacji.

1350 r. (29 marca) 
 - margraf Ludwig i Ludwig Rzymski potwierdzają na prośbę zmarłego rycerza Hassona Rudego von Wedel fundację w intencji zbawienia jego duszy w mieście kaplicy świętego Ducha, która miała liczyć 4 ołtarze.

1368 r. (12 lutego)
- w Drawsku został zawarty układ między Kazimierzem Wielkim i margrabią Ottonem, który reprezentowali starosta generalny Wielkopolski Wierzbięta z Palowic i Henryk, hrabia Schwarzburga. Miał on kończyć wojny i konflikty.

1373 r.
- Marchia Brandenburska zostaje włączona w skład władztwa rodu cesarskiego. Cesarz zaczął odzyskiwać utracone przez Wittelsbachów na korzyść Wedlów dziedziny i przywileje. Miasto przeszło we władanie Karola IV, a dochody z sądownictwa i młynów drawskich zasilać miały skarbiec cesarski.

1377 r. (10 sierpnia) 
 - cesarz Karol IV Luksemburski, w czasie pobytu w mieście nakłada na Nową Marchię dodatkowy podatek, pragnąc aby jak najwięcej zysków z nowo przyłączonej ziemi zasilało bezpośrednio skarbiec centralny. Po jego śmierci (w 1378 r.) następuje rozluźnienie więzów z władzą centralną, a dominującą rolę przejęły znów rody rycerskie.

1388 r. (31 maja)
- Zygmunt Luksemburczyk przekazuje Nową Marchię Janowi Zgorzeleckiemu, który usilnie próbuje sprzedać ją najpierw swojemu kuzynowi Jobstowi Morawskiemu, a potem - od 1389 - Zakonowi Krzyżackiemu (początkowa cena to milion florenów, potem obniżona do 300 tysięcy).

XV wiek

od 1400 do 1455 r. 
 - miasto jest w posiadaniu Krzyżaków.

1400 r. (24 sierpnia) 

- Drawsko zostaje zakupione przez Konrada von Jungingena od Zygmunta Luksemburczyka.

1402 r.

- Zakon Krzyżacki nabył od Zygmunta Luksemburczyka Nową Marchię.

1422/23 r. 
 - "Zatarg drahimski" - drawscy mieszczanie szturmują zamek w Drahimiu obsadzony polską załogą.

1425/26 r. (przełom) 
 - wyjątkowo ciepła zima, 6 grudnia kwitną drzewa, kwiaty i inne rośliny. (Kuhn, s. 55).

ok 1430 r.
- rozbudowa miasta, powstaje kaplica św. Jerzego (późniejszy szpital) za murami miasta.

1433 r. 
 - miasto oblegają wojska husyckie.

1455 r. 
 - Nowa Marchia Brandenburska kupuje od Zakonu miasto Dramburg.

1486 r.
- wprowadzenie podatku piwnego.

1492 r. (listopad)
- biskup kamieński Benedikt von Waldstein konsekruje kościół w Jankowie

1500 r.
- w mieście żyje ok. 1000 osób.

XVI wiek

1534 r.
- pierwszy (odnotowany) duży pożar miasta.

przed 1538 r.
- Reformacja. Kasata klasztoru franciszkanów.

1538 r.
- Drawski kościół przyjął obrządek ewangelicki, ten stan utrzymał się do 1945 r.
- dobra klasztorne przejściowo znajdują się w rękach magistratu (do 1557 r.).

2 poł. XVI w.
- koniec przebudowy ratusza stojącego w centrum miasta, budowla nabiera formy budowli gotyckiej.

1557 r.
- dobra klasztorne (Klosteranlage) nadane zostają Joachimowi von Wedel, od tego czasu były w użytku jako jego miejsce zamieszkania i siedziba rycerska.

1599 r.
- w mieście żyje ok. 1300 osób.

Okres nowożytny

1620 r. (19 sierpnia) 
- w oddalonym o 100 km Szczecinie, przed bramą Młyńską ścięto, a następnie spalono Sydonię von Borcke.

1620 r. (23 września)  
- wielki pożar miasta (link do artykułu), podobno ocalało tylko 5 domów, ze spalonego ratusza pozostaje tylko jedna ściana.

1625 r. 
- w mieście szaleje dżuma.

1630 r.
- ponowny wybuch dżumy.

1644 r.
- w letni dzień, gdy dzwony wzywały wiernych na mszę, zapewne w wyniku uszkodzeń dokonanych podczas pożaru w 1620 roku w kościele zawaliło się sklepienie. 

1652 r.
- po wojnie trzydziestoletniej ocalało tylko ok. 350-500 mieszkańców.
- zostaje powołana Gildia strzelecka (Schutzengilde)

1655-60 r.
- potop szwedzki przetacza się przez okolicę.

1657 r.
- przewalanie się przez okolicę wojsk polskich pod wodzą Stefana Czarnieckiego, który wyprawił się z sojuszniczą odsieczą przeciw Szwedom do Danii w latach 1658/59.

1664 r. (30 kwietnia) 
- kolejny pożar miasta (w jego efekcie w kościele zawaliło się sklepienie).

1671 r.
- liczba mieszkańców wzrasta do 530 osób.

1679 r. 
 - miasto staje się osadą garnizonową (w pewnym okresie w mieście stacjonuje 180 żołnierzy).

1686 r.
- miasto otrzymuje prawo składowania soli kołobrzeskiej.

1696 r. (8 października)
- pożar, całkowicie spalone zostało stare miasto.

XVIII wiek

pocz. XVIII w.
- dobra klasztorne popadają w ruinę.

1701 r.
- rozpoczyna się odbudowa kościoła, który bardzo mocno ucierpiał w wyniku pożarów i katastrof budowalnych w poprzednim stuleciu.

1706 r.

- w kościele został ufundowany nowy ołtarz główny. Fundatorami byli Kaspar Nitard - pochodzący z Dramburga, nadworny zegarmistrz w będącym wówczas w posiadaniu Szwedów Szczecinie - oraz jego małżonka Dorothea Palichen. Przedstawienia fundatorów przez lata znajdowały się w uszakach ołtarza, obecnie obrazy znajdują się w zbiorach Muzeum w Koszalinie.

1708 r.
- wbudowanie organów w kościele.

1712 r.

- w mieście przez kilka godzin przebywał Piotr I Wielki, który przyjechał ze Szczecina, gdzie dokonał inspekcji prac oblężniczych (Zechlin).

1717 r.
- otwarcie w mieście szkoły niemieckiej.

1720 r. 
 - liczba mieszkańców wzrosła do 1300, osiągając poziom z 1599 r. Straty ludnościowe poniesione w czasie wojny trzydziestoletniej zostały częściowo wyrównane.

1723 r.
- zostaje wykonany plan katastralny Dramburga (LINK DO PLANU)

1726 r.
- wiele ofiar pochłania tyfus plamisty.

1728 r.
- w miejscu  średniowiecznych dóbr klasztornych (niem. Klostergut) powstają ogrody, w pobliżu odkryto fundamenty, czaszki i szkielety.

1732 r.

- w drodze do Prus Wschodnich w Dramburgu tymczasowo zatrzymuję się grupa licząca ok. 1000 emigrantów z Salzburga, która ze względu na swoje protestanckie wyznanie została zmuszona przez arcybiskupa metropolitę Salzburga Leopolda Antona von Firmian, do opuszczenia swojej ojczyzny. Emigranci, w łącznej liczbie ok. 15 000, zostali przyjęci przez króla Prus Fryderyka Wilhelma I, który zaoferował im osiedlenie się w Prusach Wschodnich.

1735 r.

- w mieście osiedlają się pierwsi Żydzi

1737 r. 
 - na tyfus i ospę choruje 565 osób.

1740 r.
- założenie cmentarza żydowskiego; 

- wielka zaraza bydła.

1741 r. 
 - w życie wchodzą surowe zarządzenia budowlane, od tej pory wszystkie kominy muszą być murowane.

1749 r.
- kolejna wielka zaraza bydła.

1750 r.
- w mieście mieszka 1312 osób - 689 mężczyzn i 623 kobiety.

1755 r. 
 - największy nieurodzaj wszechczasów, w mieście panuje głód.

1757-63 r. 
 - miasto musi znosić liczne okupacje wojskowe.

1757 r. (22 października)
- ok. 50-60 tys. Rosjan stacjonuje na znajdujących się pod Drawskiem polach gudowskich ("Baumgarten Feld").

1762 r. 

- rozebrano ossuarium (niem. Beinhause), które znajdowało się przy kościele

1765 r. 
 - otwarcie nowego budynku szkolnego na Salzhausstrasse (ob. ul. Kilińskiego).

1768 r.
- do Dramburga dwa razy w tygodniu dociera poczta.

1776 r.
- podróżujący Fryderyk Wielki przejeżdża przez Dramburg
- wybuch epidemii ospy.

1781 r.
- założenie nowego cmentarza przed Bramą Wysoką (w okolicach dzisiejszej ul. Cmentarnej).

1783 r. 
 - położono kres przestrzennej ciasnocie średniowiecznego miasta. Pierwsze budynki mieszkalne powstają przed murami, na Grosse Marktstrasse (ob. ul. Sikorskiego). Początek fragmentarycznej wyprzedaży murów miejskich.

XIX wiek

1801 r.
- w mieście mieszka 1558 osób (P)

1806-08 r. 
- francuskie wojska okupacyjne w mieście.

1809 r. (20/21 grudnia wg Niessena) 
 - przez Dramburg przejeżdża Luiza Augusta Wilhelmina Amalia Mecklemburg-Strelitz, znana szerzej jako Luiza Pruska, królowa pruska jako żona króla Fryderyka Wilhelma III. Zatrzymuje się na noc w majątku Golzengut (późniejszy najstarszy gmach seminarium nauczycielskiego, na jego miejscu obecnie znajduje się Przedszkole nr 4, przy ul. Obrońców Westerplatte) - [wg innych źródeł (Zechlin, 1886) wydarzenie to ma miejsce 20 stycznia 1808 roku].

1809-10 r. 
 - rozwiązanie garnizonu.

1813 r.
- 590 ochotników z okręgu Dramburg zaciąga się do królewskiej armii.

1816 r.
- miasto i powiat Dramburg znalazły się w obrębie Rejencji Koszalińskiej (niem. Regierungsbezirk Köslin), która wchodziła w skład Prowincji Pomorze (niem. Provinz Pommern), nowej jednostki terytorialnej wchodzącej w skład Królestwa Prus. Powiat Dramburg znajdował się w obrębie Rejencji Koszalińskiego do 1938 roku, w którym to został włączony do Rejencji Pilskiej.
- w mieście mieszka 1808 osób.

1822 r.
- w mieście mieszka 2081 mieszkańców (P).

1825 r. 
 - w mieście mieszka 2523 mieszkańców (P).

1827 r. 

- spłonęło 81 stodół znajdujących się przed Bramą Nową, wzdłuż ul. 11 Pułku Piechoty (Gr. Wollweberstraße)

1831 r.
- w mieście mieszka 2667 mieszkańców (P).

1837 r. 
 - w mieście mieszka 3090 mieszkańców (P).

1839 r. (18 czerwca)

- poświęcenie nowej synagogi przy ul. 4 Marca (niem. Kleine Kirchenstrasse).

1840 r.
- zakończenie wyprzedaży murów miejskich.

1841 r.
- w mieście mieszka 3413 mieszkańców (P).

1843 r.
- w mieście mieszka 3413 mieszkańców (P).

1844 r. 
- rozbiórka pozostałości dóbr klasztornych, których tereny zostały przekazane na użytek nowo budowanego gimnazjum i szkoły miejskiej.
- zakup i rozbudowa domu przy Nettelbeckstrasse (ob. ul. Ratuszowa) na ratusz
- po raz pierwszy ukazuje się gazeta "Dramburger Kreisblatt"
- początek budowy więzienia

1845 r.

- oddanie do użytku nowego budynku szkoły miejskiej przy obecnej ul. Obrońców Westerplatte (niem. Klosterstrasse) na obszarze dawnych dóbr klasztornych (niem. Klostergut).

1846-1854 r.
- prace nad budową szosy od Węgorzyna przez Drawsko do Złocieńca.

1846-1871 r.

- urząd burmistrza miasta sprawuje Ferdinand Meyer.

1847 r. (26 kwietnia)
- założenie Powiatowej Kasy Oszczędności.

1848 r.
- niepokoje społeczne (?)

1849 r.
- wybuch epidemii cholery - 96 ofiar śmiertelnych.

ok. 1850 r.
- rozbudowa pierwszej siedziby Starostwa Powiatowego znajdującej się na rogu ul. Chrobrego i Placu Elizy Orzeszkowej, obecna numeracja budynku to ul. Chrobrego 1.

1850 r. 
 - położenie kamienia węgielnego pod nowy cmentarz położony przy Gr. Wollweberstrasse (ob. ul. Połczyńska).
- rozwiązanie sądu patrymonialnego, utworzenie sądu okręgowego.

1852 r. 
 - w mieście mieszka 4004 mieszkańców (Niessen, s. 279).

1854 r. (22 maja)

- rozpoczęcie przebudowy drawskiego kościoła

1855 r.
- w mieście mieszka 4226 mieszkańców (P).
- oddanie do użytku szpitala miejskiego z 24 łóżkami.

1857 r.
- drawska Ekspedycja Pocztowa przeniosła się z obiektu znajdującego się przy ul. Ratuszowej do nowej siedziby znajdującej się na skrzyżowaniu obecnej ul. Pocztowej i ul. Obrońców Westerplatte (obiekt nie istnieje).

1858 r.
- w mieście mieszka 4538 mieszkańców (P).

1860 r.

- Do budynku szkoły miejskiej dobudowano od północy trzypiętrowe skrzydło.

1860 r. (21 marca)
-  do miasta przybył Magiczny Teatr Profesora Steinhausena (Steinhausens Zaubertheater), który w sali należącej do pana Reisera miał objawić mieszkańcom miasta tajemnice wyższej fizyki oraz magii Orientu (link!).

1861 r.
- założenie "Towarzystwa Gimnastycznego 1861" ("Turnverein e. V. 1861)
- w mieście żyje 4847 osób (Niessen, s. 279).

1862 r.

- Do budynku szkoły miejskiej dobudowano od południa trzypiętrowe skrzydło.

1863 r.
- założona zostaje fabryka szczotek i pędzli (przed wojną należącą do Bruno Kamratha)

1864 r.
- w mieście mieszka 5090 mieszkańców (P).

1865 r.
- powstanie Volksbanku (Dramburger Bank);
- powstanie Związku Upiększania Dramburga (niem. Dramburger Verschönerungsverein), którego przewodniczącym był Julius Noss.

1867 r.
- otwarcie Seminarium Nauczycielskiego przy obecnej ul. Obrońców Westerplatte 49 (niem. Klosterstrasse) w miejscu, w którym znajduje się obecnie budynek przedszkola.
- w mieście mieszka 5223 mieszkańców (P).

1869 r.
- poświęcenie nowego budynku gimnazjum.

1871 r.
- w mieście mieszka 5473 mieszkańców (Niessen, s. 279).

1873-1875 r.

- budowa nowego gmachu Seminarium Nauczycielskiego na rogu ul. Starogrodzkiej i Seminaryjnej.

1875 r.
- początek budowy gazowni miejskiej.
- w mieście mieszka 5625 mieszkańców (P).

1875 r. (2 września) 
 - poświęcenie parku miejskiego.

1877 r. (18 lutego)

- powołano do życia Związek Kombatantów (niem. Kriegerverein Dramburg)

1877 r. (1 listopada)
- Dramburg otrzymuje połączenie z Pomorską Koleją Centralną. Otwarcie dworca kolejowego.

1878 r.
- otwarcie szpitala miejskiego.

1880 r.
- w mieście mieszka 5849 (wg Niessena - 6000) mieszkańców (P).

1885 r.
- w mieście mieszka 5722 mieszkańców (P).

1890 r.
- w mieście mieszka 5723 mieszkańców (P).

1892 r.
- szpital miejski otrzymuje nowy budynek na Baumgartentorstrasse (ul. Jasna).

1895 r.
- budowa szosy do Ostrowic, która później zostaje przedłużona do Połczyna oraz od Zarańska do Świdwina.
- w mieście mieszka 5769 mieszkańców (P).

1896 r.
- w Dramburgu powstaje duży tartak parowy
- w mieście mieszka 5769 mieszkańców (P).

1897 r.

- 22 marca przy wejściu do Gaju Luizy (dzisiejszego Parku Chopina) odsłonięto pomnik cesarza Wilhelma I Hohenzollerna (setne urodziny) (LINK),
- obchody 600 rocznicy lokacji miasta, z tej okazji wydana zostaje historyczna monografia miasta autorstwa Paula van Niessena "Geschichte der Stadt Dramburg: Festschrift zur Jubelfeier ihres sechshundertjährigen Bestehens".

1899 r.
- oddanie do użytku nowej siedziby szpitala miejskiego z 22 łóżkami.

1900 r.
- w mieście mieszka 5883 mieszkańców (P).

XX wiek

1904 r.

- przy obecnym placu Elizy Orzeszkowej 4 zostaje zbudowana siedziba Królewskiego Urzędu Kolei Żelaznej (niem. Königliche Eisenbahnbetriebsinspektion), późniejszego Urzędu Kolejowego (niem. Eisenbahn-Betriebsamt), którego przedwojennym kierownikiem był naczelnik kolejowy Wasse (LINK).

 

1905 r. 
- w mieście mieszka 6106 mieszkańców (P).

1906 r.
- budowa nowego gmachu Urzędu Pocztowego przy ul. Pocztowej (niem. Jägerstrasse),

- przy Grulichstrasse (obecna ul. Obrońców Westerplatte) zostaje zbudowana Willa Metzler, w której zamieszali Otto i Elisabeth Metzler, autorem projektu budynku jest Walter Gropius,

- po pożarze ma miejsce generalna przebudowa kamienicy Augusta Wiebacha znajdująca się przy drawskim rynku nr 14 (obecny Plac Konstytucji).

1907/1908 r.
- budowa nowego gmachu Starostwa Powiatowego (niem. Landratsamt lub Kreishaus) przy obecnym Placu Elizy Orzeszkowej.

1910 r. 

- początek elektryfikacji miasta,
- w mieście mieszka 6260 mieszkańców (P).

1911 r.

- budowa i oddanie gmachu szkoły przygotowawczej dla kandydatów na nauczycieli - Präparandenanstalt für Lehrer-Studenten przy obecnej ul. Seminaryjnej 2. 

1912 r.

- przedsiębiorca branży blacharskiej i hydraulicznej Gustav Heller przy ul. Obrońców Westerplatte 9 (niem. Grulichstrasse 2) buduje tzw. Willę Luizy (niem. Villa "Luise"). 
 

1912-14 r.

- generalna przebudowa Powiatowej Kasy Oszczędności (niem. Dramburger Kreis-Sparkasse) przy obecnej ul. Piłsudskiego (LINK).

 

1913 (lato)
- pierwsza oficjalna drawska drużyna piłkarska "Sportverein (SV) Dramburg 1913 e. V." rozgrywa swój premierowy mecz  z drużyną z Łobza (SC Labes 1911 e. V.) na boisku w dzisiejszym Parku Chopina (niem. Luisenhein). Mecz skończył się wynikiem 6:1 dla gości (inna wersja to 1:0 dla gości).

1913/1914 r.

- wielki remont drawskiego kościoła. We wnętrzu strop został zastąpiony sklepieniem. Wymieniono więźbę dachową i dach. Przemurowano wschodni szczyt podwyższając jego blendy. W oknach wieży i prezbiterium ufundowano witraże. W listopadzie 1914 roku ukończono budowę hełmu nowej, strzelistej wieży kościelnej, która osiągnęła wysokość 75 metrów.

 

1914 r. (1 sierpnia) 

- odsłonięcie pomnika Friedricha Ludwiga Jahna "Turnvatera" w Gaju Luizy (niem. Luisenhain), obecnym Parku Chopina. (LINK)

1914-16 r.

- remont szkoły miejskiej.

 Czasy Republiki Weimarskiej (1919-1933)

1919 r.

- nowym burmistrzem zostaje Karl Pagel, zamieszkały przy Falkenburger Chaussee 3 (urzędujący do 1929 roku)

1919/1920 r.

- ukończenie budowy sali gimnastycznej, jako kolejnego skrzydła szkoły miejskiej przy Klosterstrasse, obecnej ul. Obrońców Westerplatte

1920 r. (30 marca)

- na urząd starosty drawskiego został powołany dr Arthur Ehlert (ur. 17 października 1879)

 

1922 r. (28 lutego)
- otwarcie Szpitala Powiatowego (Kreiskrankenhaus) przy obecnej ul. Chrobrego.

1924 r.

- powstanie szkoły średniej dla dziewcząt (niem. Mädchen Mittelschule), długoletnim dyrektorem szkoły (do 1939 roku) był dr Erwin Rohde.

- budowa nowej remizy Straży Pożarnej przy Steobanplatz (Plac Steobana, obecny pl. Marii Konopnickiej) z liczącą 13 metrów wysokości wieżą.

- budowa Kaplicy Baptystów (niem. Kapelle der Baptisten Gemeinde Dramburg) przy wschodnim krańcu ul. Pocztowej (niem. Jagerstrasse; obecny adres to ul. Boczna 1). (LINK)

1924-1930 r.

- zabudowa obszaru między dworcem kolejowym z ul. Złocieniecką - powstały łącznie 44 domy. Nowe ulicy nosiły nazwy miast i obszarów, które Niemcy utracili w wyniku postanowień Traktatu wersalskiego: Elsässerstrasse (od Alzacji, obecna ul. Stanisława Moniuszki), Posenerstrasse (obecna ul. Gnieźnieńska), Brombergerstrasse (obecna ul. Bydgoska), Strassburgerstrasse (obecna ul. Poznańska).

1925 r.
- w mieście mieszka 6358 mieszkańców (P).

- otwarcie kąpieliska nad jeziorem Okra (niem. Badeanstalt am Wuckersee), którego długoletnim kierownikiem był Streek.

1925 r. (2 października)
- otwarcie nowego Domu Towarowego Braci Schlüter (LINK)

1926 r. (14 marca)

- zamknięcie Seminarium Nauczycielskiego przy ul. Starogrodzkiej, które od 1867 roku wykształciło ponad 1500 nauczycieli.

1927 r. (1 kwietnia)

- gazeta "Dramburger Kreisblatt" zostaje przemianowana na "Dramburger Kreiszeitung".

1927 r. (wrzesień)

- otwarcie Powiatowego Domu Dziecka w Dzikowie (Kreiskinderheim in Schweinhausen).

1928 r. 

- nowym burmistrzem został Emil Marx, który sprawował swój urząd do 1933 roku.

 

1928 r. (listopad)
- założenie spółdzielni mieszkaniowej osiedla Heimatstatten i początek budowy tego osiedla pod kierownictwem Karla Stuck'a.

1929 r.
- Grosse Marktstrasse (obecna ul. Sikorskiego) i Grosse Muhlenstrasse (obecna ul. Piłsudskiego) zostały wyasfaltowane. Również jezdnia wokół rynku otrzymała asfaltową nawierzchnię.
- mistrz szewski Willi Hinz został nowym kierownikiem drawskiej straży pożarnej, a później powiatowym kierownikiem strażackim (Kreisfeuerwehrfuhrer), funkcję tę pełnił do 1945 r.
 - rozpoczęła się budowa nowego placu sportowego nad jeziorem Okra - uroczyste otwarcie nastąpiło w 1931 r., nadano mu imię Paula von Hindenburga.

1929 r. (30 czerwca)
- uroczyste otwarcie kościoła katolickiego pod wezwaniem św. Pawła na ul. Dworcowej (niem. Bahnhofstrasse).

1929 r. (grudzień)
- wielki pożar w "Hotel Stadt Dramburg" przy rynku z powodu pozostawionego włączonego żelazka.

1930 r. 
 - poświęcenie pierwszego bloku mieszkalnego przy osiedlu Heimatstatten - 28 mieszkań.

1931 r.
- poświęcenie nowego placu sportowego nad Okrą, któremu nadano imię Paula von Hindenburga.

1931 r. (12 sierpnia) 
 - otwarcie kina "Capitol", pierwszym wyświetlonym filmem był "Ihre Hoheit befiehlt" (tłum. "Jej Wysokość rozkazuje"). Jego właścicielem był Georg Wandtke, a długoletnią bileterką Ella Lück.

1931/1932 r.
- mistrz introligatorski Otto Rambow przewodzi z powodzeniem jachtklubem (Segelklub) o nazwie „Lübbesee”.

1932 r.
- wcześniejsze schronisko (Rettungshaus) przy Wiesenweg (obecna ul. Łąkowa) zmieniło funkcję i stało się domem starców i chorych.

1932 r. (lipiec)
- ponad 50% mieszkańców miasta zagłosowało na wyborach do Reichstagu na NSDAP.

III Rzesza (1933-1945)

1933 r. 
 - zakazano działalności lewicowych partii i organizacji.
 - nowym burmistrzem zostaje dr jur. Wilhelm Rohde (do 1941 r.).
 - rozwój rynku mediowego, wiele gospodarstw nabywa urządzenia radiowe za 48 lub 72 marki.
 - w mieście mieszka 7301 mieszkańców (P).

1934 r.
- Studiendirektor Franz Jeske przejmuje kierownictwo Gimnazjum Realnego.
- wykończenie osiedla Heimatstatten z około 100 mieszkań.
- początek budowy osiedla podmiejskiego na północ od cmentarza (Stadtrandsiedlung).

1934 r. (sierpień)
- otwarcie prowincjonalnej szkoły strażackiej w Mielenku (niem. Klein Mellen).

1935 r.

- gmina żydowska sprzedaje budynek synagogi znajdujący się przy ul. 4 Marca (niem. Kirchenstrasse), w tym samym roku obiekt zostaje rozebrany.
- Dramburg staje się siedzibą RAD (Służba Pracy Rzeszy) dla młodych chłopców i dziewcząt. Siedziba zostaje umieszczona w gmachu przy Wangerinstrasse (obecna ul. Starogrodzka).
- zarządcą dworca został Herr Spiegel (aktywny działacz NSDAP).

1935 r. (1 września)
- założenie i poświęcenie Sportowej Szkoły Motorowej Narodowosocjalistycznego Korpusu Motorowego (NSKK-Motorsportschule) w gmachu dawnego Seminarium Nauczycielskiego przy ul. Starogrodzkiej (niem. Wangeriner-Chausee), kierownikiem: Weidenbecher, od 1935 do 1944 r. łącznie ok. 10.000 osób zostaje przeszkolonych i zdobyło prawa jazdy.

1936 r. (kwiecień)
- poświęcenie Ordensburga "Crossinsee" obok Złocieńca.

1938 (9/10 listopada)
- Noc kryształowa w Dramburgu. Bojówki SA (Oddziały Szturmowe NSDAP) demolują żydowskie sklepy i mieszkania.

1939 r.
- w mieście mieszka 8091 (wg innych źródeł 8088) mieszkańców (P).

1939 r. (26 sierpnia)

- dzień mobilizacji w Dramburgu. Prawie 500 mężczyzn z roczników 1900-1921 zostaje powołanych do armii.

1940 r.

- w mieście, w okolicy tartaku przy ul. Toruńskiej (niem. Hohen Ort), zostaje założony obóz jeniecki, rok później zostaje on przekształcony w obóz pracy,

- nowym przewodniczącym powiatowym NSDAP w Dramburgu zostaje Gölling.

1941 r.

- ostatni mieszkaniec pochodzenia żydowskiego został wywieziony do Dystryktu lubelskiego.

1941/42 r.

- w formie stolarskiej Kroppa przy Grosse Marktstrasse (obecna ul. Sikorskiego) rozpoczyna się masowa produkcja drewnianych skrzynek na amunicję, do czego wykorzystywana jest praca robotników przymusowych.

1942 r.

- w wyniku bombardowań większych miast Rzeszy Niemieckiej do miasta przybywają pierwsi uchodźcy,

- nowym burmistrzem Dramburga zostaje Johann Brethauer, zastępuje na tym urzędzie burmistrza Wilhelma Rohde.

1944 r. (od sierpnia)

- wielu chłopców, dziewcząt i kobiet zaangażowanych zostaje w budowę umocnień Wału Pomorskiego w powiecie wałeckim i szczecineckim.

1944 r. (październik)

- w Dramburgu zostaje utworzony Volkssturm, jego sztab umieszczono w budynku Kasy Oszczędnościowej (Kreissparkasse) przy obecnej ul. Piłsudskiego. 

1944 r. (od listopada)

- pierwsi uchodźcy ze wschodnich obszarów Rzeszy przejeżdżają przez miasto.

1945 r. z wyszczególnionymi datami 

- połowa stycznia - działanie szkół zostaje zawieszone, wolne pomieszczenia zostają przeznaczone na cele Wehrmachtu oraz dla uchodźców,
- połowa lutego - działania wojenne docierają do południowych granic powiatu,pomimo zakazu coraz więcej mieszkańców opuszcza miasto, urzędy i władze miejskie rozpoczynają ewakuację dokumentów na zachód; w budynku Gimnazjum utworzono główny punkt opatrunkowy. 

- 2 marca - NSDAP wydaje rozkaz ewakuacji, rozpoczyna się słabo skoordynowana ucieczka ludności cywilnej z miasta,

- 3 marca - życie w mieście zamiera, jedyną drogą ucieczki jest kierunek na Zarańsko i dalej na Świdwin; o godz. 19:00 rozbrzmiewają dzwony kościoła.
- 4-5 marca - bitwa i zdobycie Dramburga przez polsko-rosyjskie wojska 1 Frontu Białoruskiego.

- marzec - w zdobytym mieście powstaje posterunek Milicji Obywatelskiej, jej pierwszym komendantem został Bronisław Czyżewski.
- 30 kwietnia - w mieście mieszka 4800 mieszkańców (P).
- maj - powstaje obwodowa (powiatowa) komenda Milicji, której komendantem zostaje Józef Dorosz.

1945 r. ogólnie 
- w zdobytym mieście powstaje Urząd Bezpieczeństwa Publicznego, który w 1945 roku był największym pracodawcą w mieście.

--- Ciąg dalszy nastąpi... ---

Na podstawie:

"DZIEJE ZIEMI DRAWSKIEJ" pod red. Tadeusza Gasztolda

(P) - "DRAWSKO POMORSKIE 1297-1997 STUDIA Z DZIEJÓW MIASTA" pod red. Bogusława Polaka -