Dawna Superintendentura w Parku Chopina

Jedną z perełek Parku Chopina w Drawsku Pomorskim jest gmach dawnej Superintendentury, który znajduje się nieopodal wejścia do parku od strony wschodniej (Park Chopina 2). Jak wskazuje nazwa, budynek przed wojną mieścił siedzibę Superintendenta, urzędnika, a zarazem protestanckiego duchownego, który sprawował władzę nadzorczą w stosunku do pastorów z określonego obszaru. Budowa gmachu rozpoczęła się w 1911 roku, podczas kadencji superintendenta Paula Kalmusa, która trwała w latach 1906-1915. 

Przedsięwzięcie związane z budową siedziby Superintendenta było jak na tamte czasy wyjątkowo kosztowne. Pochłonęło ono kwotę 200 000 marek, co wywołało falę najostrzejszej krytyki i wzbudziło niezadowolenie ludności. 

Do 1945 roku w budynku mieszkali i urzędowali kolejni Superintendenci - Heinrich Schwabedissen (1917-1934) oraz Gerhard Scheske (1934-1945).

Po wojnie mieścił się tu początkowo żeński internat liceum ogólnokształcącego. W późniejszych czasach znajdowało się tu przedszkole, którego kierowniczką była Alicja Karpicka. Przez jakiś czas budynek był siedzibą Biblioteki Pedagogicznej, Informacji Turystycznej oraz Straży Miejskiej. 

W Karcie Adresowej Zabytku Gminnej Ewidencji Zabytków przeczytać możemy następujący opis architektoniczny budynku, który sporządził Waldemar Witek: Budynek mieszkalny w typie okazałej, podmiejskiej willi, ulokowanej na obrzeżu parku, w sąsiedztwie rzeki Drawy. Budynek o rozczłonkowanej bryle i zróżnicowanych formach dachu. Jest to budynek parterowy z użytkowym poddaszem, podpiwniczony, opięty ryzalitami, gankami - przybudówkami, balkonami, nakryty dachem wielopołaciowym. Ściany z cegły ceramicznej (na kamiennym cokole), tynkowane i malowane; wystawka dachowa i część ryzalitu szczytowego w konstrukcji ryglowej z odsłoniętym szkieletem; ganek i balkon szczytowy o konstrukcji drewnianej - słupowej. Elewacje o regularnych podziałach, akcentowane wyżej opisanymi ryzalitami oraz fakturą i kolorystyką użytego budulca: kamienny cokół, tynkowane ściany z bielonymi opaskami okiennymi, drewniany szkielet konstrukcji ryglowej, snycersko opracowane słupy oraz balustrady ganku i balkonu. Obiekt o wysokich wartościach zabytkowych. 

Dawna Superintendentura w 1959 roku.