Haft drawski – opowieść o tożsamości regionu

Historia haftu drawskiego sięga roku 2017, kiedy równolegle powstawały muzyka i teksty do „Suity drawskiej”. To właśnie wtedy zrodził się pomysł, aby stworzyć strój regionalny nawiązujący do przyrody Pojezierza Drawskiego, a jego integralnym elementem miał być haft – znak rozpoznawczy i symboliczna opowieść o tej ziemi.

Początkowe projekty wzornictwa, nad którymi pracowały Jolanta Parol oraz Ewa Kamińska-Mikołajczyk, inspirowane były charakterystyczną dla Pojezierza Drawskiego roślinnością: widłakami, makami, liliami wodnymi, dzikimi różami czy borówkami. Z czasem, dzięki sugestiom prof. Bogdana Matławskiego, dokonano wyboru jednego motywu przewodniego. Została nim woda i lilia wodna – kwiat wpisany w krajobraz regionu i nierozerwalnie związany z jego tożsamością.

Ostateczny projekt, opracowany przez Jolantę Parol, łączy centralny motyw lilii z bogactwem drobnych zdobień – roślinnych i owadzich. Dzięki temu haft nie jest jedynie dekoracją, lecz staje się narracją o świecie przyrody, ze szczególnym uwzględnieniem jezior, rzek i mokradeł Pojezierza Drawskiego.

Haft został wkomponowany w elementy stroju drawskiego, którego kolorystyka również czerpie z natury:

• Spódnice przybrały odcień sino-zielony – połączenie zieleni łąk i lasów z błękitem wody.

• Fartuchy i chusty ozdobiono haftem na tle szarości, odzwierciedlającej barwy jezior, które tylko przy słonecznej pogodzie mienią się błękitem, a zazwyczaj przyjmują odcienie szaro-niebieskie.

• Katanki damskie, uszyte z czarnego aksamitu, otrzymały charakterystyczny krój z dwoma rożkami z przodu – rozwiązanie odróżniające je od tradycyjnych form zakończonych kolisto.

• Męski, długi płaszcz koloru szarego, ozdobiony został haftem ręcznym wykonanym przez Danutę Młodzik z Kalisza Pomorskiego, dzięki czemu nabrał oryginalności i charakteru. Haft dodano także przy spodniach.

• Kapelusz męski zyskał haftowany, ozdobny otok.

Nie bez znaczenia pozostaje także technika wykonania. Jolanta Parol dążyła do tego, by haft powstał w unikalnej formie – ręczno-maszynowej. Ponieważ żadna z lokalnych pracowni nie była w stanie podjąć się tego zadania, realizację powierzono mistrzyniom z Łowicza: Annie Staniszewskiej oraz Zofii Czubak. Dzięki ich pracy powstały hafty, które łączą precyzję z artystycznym rozmachem. Same stroje przygotowane zostały przez lokalne krawcowe: Elżbietę Minkiewicz, Helenę Bułczyńską i Dorotę Żarską.

Haft drawski to nie tylko ozdoba stroju. To manifest zakorzenienia w ziemi drawskiej, hołd oddany jeziorom, roślinności i całemu krajobrazowi Pojezierza Drawskiego. Łączy w sobie tradycję i współczesną wrażliwość artystyczną, stając się ważnym elementem tożsamości kulturowej regionu.