Popielnica z cmentarzyska w Drawsku Pomorskim z II wieku n.e.

W Muzeum Narodowe w Szczecinie od pewnego czasu można oglądać nową, stałą wystawę archeologiczną pt. "Świt Pomorza" poświęconą najdawniejszym dziejom kultury na Pomorzu Zachodnim. W gablotach możemy obejrzeć ponad tysiąc eksponatów. Najstarsze liczą ok. 14 tysięcy lat (schyłek epoki lodowcowej), najmłodsze pochodzą z pierwszych dekad istnienia Księstwa Pomorskiego. 

Na wystawie nie zabrakło zabytków pochodzących z naszego regionu, a nawet z samego Drawska! Mowa tu chociażby o widocznym na zdjęciu naczyniu ceramicznym, pełniącym pierwotnie funkcję popielnicy (urny), która zawierała przepalone szczątki ludzkie. Grób o numerze 12(k) został odkryty w 1926 roku na cmentarzysku znajdującym się w okolicy ul. Krótkiej, Karpackiej i Tatrzańskiej. Nekropolia użytkowana była przez ludność zamieszkującą te tereny przez około 300 lat (w okresie od ok. 70 r. p.n.e. do ok. 200 r. n.e.).  Naczynie typu W.III/IVA zdobione jest ornamentem na przemian gładzonych i szorstkich trójkątów obwiedzionych linią rytą. Powierzchnia zewnętrzna w górnej części jest gładka razem z trójkątami zwisającymi, natomiast brzusiec od połowy (wraz z trójkątami) szorstki. Wysokość naczynia wynosi 25 cm, średnica wylewu to 18 cm, średnica brzuśca 27 cm, średnica dna 12 cm, grubość ścianek 0,7-1,0 cm. Nie jesteśmy w stanie dokładnie określić roku złożenia szczątków ludzkich do widocznej popielnicy, ale na podstawie formy naczynia oraz znalezionego w niej grzebienia z poroża, możemy powiedzieć, że miało to miejsce w II wieku n.e., czyli w końcowej fazie użytkowania cmentarzyska. Kości, które zawierała popielnica, niestety zaginęły podczas 2 wojny światowej. 

Nieco więcej o badaniach drawskiego cmentarzyska napisał kilka lat temu mgr Sebastian Chrupek w artykule "Nowe spojrzenie na materiały z cmentarzyska kultury oksywskiej i wielbarskiej w Drawsku Pomorskim" w Materiałach Zachodniopomorskich, Nowa Seria, t. XV: 2019, str. 119-237.