Drawski rynek: kamienica nr 11 - M. Lubascher, Paul Schwulst, zegarmistrz Max Radünz

Każda kamieniczka w przedwojennym Dramburgu była tłem rozmaitych wydarzeń, codziennych rutyn i zwykłego-niezwykłego życia. W przypadku budynków przy rynku i nieco bardziej ruchliwych uliczkach podczas oglądania starych widokówek udaje się jeszcze zauważyć zmieniające się od czasu do czasu szyldy handlarzy na parterze. Dziś przyjrzymy się kamienicy nr 11, która do 1945 roku istniała w południowo-wschodnim narożniku drawskiego rynku, obecnego Placu Konstytucji. Pierwszym uchwytnym w dostępnych źródłach właścicielem sklepu w kamienicy nr 11 był żydowski kupiec M. Lubascher, który prowadził tu swój interes na przełomie XIX i XX wieku.

Sklep M. Lubachera widzimy na wysłanej w 1904 roku widokówce widocznej poniżej.  

 

Z czasem do lokalu na parterze wprowadził się handlarz mąką Paul Schwulst, szyld oraz zapewne stojącego w drzwiach właściciela widzimy na fotografii poniżej.

 

Kolejnym właścicielem sklepu na dole był Hermann Schwarz. Szyld z jego nazwiskiem widzimy na skraju poniższego przedstawienia.

Ostatnim przedwojennym właścicielem nieco przebudowanego sklepu na parterze kamienicy nr 11 był zegarmistrz Max Radünz, który mieszkał tam wraz z żoną Anną i córkami Gerdą i Hildegardą. W budynku mieszkały także rodziny Böhlke i Pockranz.

 

Działania wojenne w marcu 1945 roku przerywają istnienie kamienicy nr 11 oraz praktycznie całej południowej pierzei drawskiego rynku. Po budynku zachował się jedynie niewielki fragment zabudowy - narożny kiosk, w którym po wojnie handlował początkowo p. Fiedura, którego wspominał Bogdan Jasiński: Papierosy na sztuki (Woloność, Triumf, Machorkowe, aromatyzowane Mewy) i tytoń na gramy. Pan Fiedura bardzo skrupulatnie przeliczał papierosy. Nawet 3 - 4 sztuki przeliczał dwukrotnie przesuwając je po ladzie w lewo i w prawo. Gdy kładł papierosy do pustego pudełka zawsze zamieszał w nim palcem czy coś nie zostało. Często wcześniej przetarł okulary. Później kiosk przejął p. Fraszczyk. Obok, wzdłuż placu Konstytucji, ciągnął się wspominany przez mieszkańców tzw. murek bezrobotnych.

 

 

W 1975 roku w obszarze południowej pierzei rynku stanął blok mieszkalny.