Przedwojenny Urząd Kolei Żelaznej w Dramburgu

Dawna siedziba Królewskiego Urzędu Kolei Żelaznej (niem. Königliche Eisenbahnbetriebsinspektion), późniejszego Urzędu Kolejowego (niem. Eisenbahn-Betriebsamt), którego przedwojennym kierownikiem był naczelnik kolejowy Wasse. Gmach zbudowany w 1904 roku, znajduje się na placu Elizy Orzeszkowej 4. 

W powojennym Drawsku w kamienicy mieścił się Państwowy Urząd Repatriacyjny, którego kierownikiem był Władysław Niemira. Urząd zatrudniał 6 osób i był podległy Pełnomocnikowi Rządu RP na Obwód Drawsko - Wacławowi Grzybowiczowi. Pierwsze tygodnia jego działania wspomina Lena Brandt: 

9 lipca 1945, Drawsko. Razem z siostrą i naszymi dwoma przyjaciółkami zostałyśmy przydzielone do pracy w dawnej siedzibie Urzędu Kolejowego (tuż obok budynku Starostwa Powiatowego). Miałyśmy nocować na parterze, gdzie biura zostały przerobione w pokoje mieszkalne. Na piętrze urzędował polski właściciel -  nasz szef, na którego rzecz od teraz musiałyśmy pracować. Zajmował się on przydzielaniem niemieckich gospodarstw i nieruchomości położonych w okolicach Drawska przybywającym tu Polakom. Dla nowo przybyłych polskich rodzin musiałyśmy uprzątnąć pokoje w budynku naprzeciwko (stara siedziba Starostwa Powiatowego). Służyły one do doraźnego kwaterunku osób dopiero przybyłych, gdzie mogły one spokojnie przenocować.

Fot. Maciej Apaciński (apate.pl)

W karcie Gminnej Ewidencji Zabytków sporządzonej przez Waldemara Witka czytamy: "Dom w typie okazałej, podmiejskiej willi, o rozczłonkowanej bryle i zróżnicowanych formach dachu. Budynek murowany, tynkowany w obrębie parteru i boniowany (wyżej licowany cegłą), 2-kondygnacyjny, z mieszkalnym poddaszem, nakryty dachem 4-spadowym z facjatkami. Pośrodku elewacji frontowej 3-kondygnacyjny i 2-osiowy ryzalit nakryty dachem 2-spadowym. W szczycie północnym ryzalit pozorny, a przy szczycie elewacji frontowej dwukondygnacyjna, drewniana weranda. Fasada 6-osiowa z werandą, o pierwotnej kompozycji i wystroju. Okna ujęte opaskami i zwieńczone gzymsami, ryzalit opięty boniowaniem, ze schodkowym gzymsem szczytowym i dekoracją tynkarską między oknami; analogicznie opracowany ryzalit szczytowy. Weranda o historycznej snycerce.

Fotografie kamienicy pochodzące z karty Gminnej Ewidencji Zabytków, których autorem jest Waldemar Witek.