KONIEC! Wojenne losy rodziny Brandt - 31 sierpnia 1945

31 sierpnia 1945, Drawsko, popołudnie

W piątek 31 sierpnia, około godziny 14 cała nasza rodzina wraz z towarzyszącą nam panią Modrakowską przeszliśmy Große Marktstraße (obecna ul. Sikorskiego), następnie Danziger Platz (obecnie Plac Gdański), Wangeriner Chausee (obecna ul. Starogrodzka) na dworzec w Jankowie.

Przy osiedlu domków jednorodzinnych (przy obecnej ul. Kaszubskiej) spotkaliśmy tokarza Fettinga wraz z żoną, którzy zostali zakwaterowani do budynku Związku Rolniczego (dzisiejszy internat szkoły zawodowej). Namawialiśmy ich, aby wyjechali razem z nami, ale oni zdecydowali jeszcze zostać w Dramburgu. Główny dworzec kolejowy w mieście był wciąż używany do celów transportowych, jednak Niemcy nie mogli z niego korzystać, dlatego też musieliśmy udać się aż na dworzec w Jankowie.

Kamienny drogowskaz stojący dawniej na rozwidleniu dróg na Kalisz Pomorski i Stargard Szczeciński.

Po opuszczeniu miasta zatrzymaliśmy się jeszcze na skrzyżowaniu Wangerin Chaussee (obecna ul. Starogrodzka) z drogą prowadzącą na Kallies (Kalisz Pomorski). Rozciągał się stąd przepiękny widok na miasto. Z prawej strony widoczna była zieleń Parku Luizy, rzeka Drawa i prowadząca nad jezioro promenada. Wysoka wieża kościoła górowała nad całym miastem. Ten ostatni obraz zachowaliśmy na zawsze w pamięci. Tu, na skrzyżowaniu, gdzie na chwilę zatrzymaliśmy się by odpocząć, stał pomnik – wielki głaz narzutowy z wyrzeźbioną głową starej kobiety - chłopki. Jej twarz skierowana była w stronę miasta. Na kamieniu widniał napis: „Heimat, wie bist du schön!” („Ojczyzno, jesteś taka piękna!”). Tak, nasza ojczyzna, nasze pomorskie pojezierze były przepiękne! Te lasy, żyzne pola, torfowiska i przyozdobione wrzosami łąki. I rzeka, nasza kochana Drawa, małe i wielkie jeziora, dzięki którym lokalny krajobraz zyskał ten niepowtarzalny urok.

Tęsknota za ojczyzną na zawsze już w nas pozostanie, a pamięć o niej nie zniknie nigdy.