5 marca 1945, godzina 19, Rydzewo
Zewsząd otaczają nas ciemności, więc podejmujemy decyzję aby poszukać jakichś świec lub lampy naftowej. W sąsiednim domu znajdujemy dwie świece, które szybko nam się wypalają.
5 marca 1945, po 19, Rydzewo
Zawołano mnie do opieki nad jednym, bardzo wysokim żołnierzem. W ciemności nie mogłam wiele zobaczyć, ale pewne było, że ma on wiele ran. Jego nogi były zimne i wiedziałam, że niedługo umrze. Nieopodal leżał również drawski funkcjonariusz policyjny Otto Mix oraz jeden z żołnierzy, z którymi przyjechaliśmy tu ciężarówką. On również był ciężko ranny. Pozwolono mi wrócić do piekarni, gdzie znajdowali się moi rodzice i siostra.
5 marca 1945, od godziny 20 do 21, Rydzewo
Grupa naszych żołnierzy przygotowywała się do walki. Dostali rozkaz, aby przebić się przez linię wroga i stworzyć bezpieczne przejście dla ludności cywilnej. Akcja zakończyła się klęską.
5 marca 1945, godzina 23, Rydzewo
Znów nastała noc, a z nią ciemności i chłód. Płonęło wiele zagród, również ta, w której zatrzymaliśmy się rano. Przeszliśmy przez ulicę, aby schronić się w domu parafialnym. Na dziedzińcu stał Otto Weichbrod (drawski kupiec) z gotową do odjazdu furmanką. Wraz ze swoimi bliskimi podjął próbę opuszczenia wsi. Na próżno! Po kwadransie zmuszony był wrócić pod parafię.
W trzech pokojach domu parafialnego znajdowało się wiele pochodzących z Drawska kobiet, mężczyzn, dzieci i starców. Muszę nadmienić, że pośród nas znajdował się także kierownik drawskiej NSV (Nationalsozialistische Volkswohlfahrt - Narodowosocjalistycznej Opieki Społecznej), który jako jedyny wśród nas ubrany był w brunatny, niemiecki mundur. Był w takim stanie, że próbował nawet pośród nas – kobiet i dzieci – odebrać sobie życie. Zaczęliśmy na niego wrzeszczeć, aby wyniósł się na podwórze. Pan Speichert dał mu wtedy ciemny płaszcz, który po naszych naleganiach musiał założyć na mundur. Wszyscy bardzo baliśmy się tego, że gdy przyjdą Rosjanie to przyjmą, że wszyscy należymy do partii i zostaniemy rozstrzelani.
Komentarze
Prześlij komentarz